Pobierane składki UNWW stanowią opłaty nienależne
Zgodnie z Kodeksem cywilnym postanowienia umowy zawieranej z konsumentem – poza postanowieniami określającymi główne świadczenia stron – które nie zostały z nim uzgodnione, nie wiążą go, jeśli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, naruszając jego interesy w rażący sposób.
Zapisy dotyczący ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW) nie dotyczyły świadczenia będącego świadczeniem głównym.
W umowie nie określano, do jakiej kwoty w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego i wypłaty z tego tytułu odszkodowania ubezpieczyciel może zwrócić się z roszczeniem zwrotnym do kredytobiorcy.
Ponadto postanowienie umowne dotyczące UNWW nie dawało konsumentowi żadnych uprawnień w zakresie oceny zasadności kontynuowania umowy ubezpieczenia.
Fakt, że klient znał treść danego postanowienia i rozumiał je, w dalszym ciągu nie przesądza o tym, że zostało ono z nim indywidualnie uzgodnione. Wykazanie, że konsument miał realny wpływ na konstrukcję niedozwolonego, abuzywnego postanowienia wzorca umownego byłoby możliwe wtedy, gdy konkretny zapis byłby z konsumentem negocjowany.
Korzyść z zawartej umowy ubezpieczenia niskiego wkładu własnego była wyraźnie jednostronna. Jedynie bank udzielający kredytu korzystał z ochrony ubezpieczeniowej wynikającej z zapisów umownych dotyczących UNWW, a jednocześnie nie ponosił żadnego ryzyka związanego z kosztami z tego tytułu. Stanowi to rażący przypadek przerzucenia na konsumenta kosztów i ryzyka prowadzonej działalności gospodarczej.
Spełnianie przez zapisy umowne dotyczące UNWW wymienionych powyżej przesłanek niesie za sobą w konsekwencji to, że nie mogą one wiązać kredytobiorcy z mocy prawa. W związku z tym opłaty pobrane w ramach ubezpieczenia niskiego wkładu własnego są opłatami uiszczonymi przez klientów nienależnie.
